BİZİ ANLAMAYA ÇALIŞARAK ENGELLİ OLMAYACAKSINIZ…

2013 yılında Gözcü Ailesinin bana tanıdığı imkan sonucu yer aldığım köşe yazılarında dile getirdiğim ilk yazımdan bir alıntı ile başlamak istiyorum bugün;

“1998 yazı; hayli yorgunum.

Geçirdiğim uçak kazasının üzerinden 4 sene geçmiş. Senelerce uçuş hostesliğim sırasında görev icabı karış karış gezdiğim Avrupa topraklarını bu kez de rehabilitasyon sebebiyle dolaşmışım 3 sene. Çok şükür ki kendi kendime yetebilecek seviyeye gelmişim aldığım rehabilitasyon sonucu.

Ve ülkeme geri dönüş vakti geldi. Dünyayı gezmeme rağmen hiç bir yere değişemeyeceğim sevgili İstanbul’um karşımda ve şu ana kadar hiç tahmin bile edemeyeceğim bambaşka bir hayat şekli ile beni bekliyor. Ama ben kendimden çok umutluyum çünkü tekerlekli sandalyem ile son derece uyumlu bir yaşam sergilemeyi öğrenmişim, hiç bir problem yok benim için. Ancak bunun bizim ülkemizde böyle olmadığı gerçeğini atlamışım mal esef. Çok şeyler yaşadık ben ve çevremdeki dostlarım senelerce. Arabasına almayan taksiler, ev gezdirmeyen emlakçılar, daha neler neler…

Ruhsal ve bedensel olarak biraz dinlenmeye ihtiyacım vardı ve Kemer’e geldim 1 haftalığına. Dağların arasından yükselen güneşin doğuşu, ortamın sessizliği iyi gelmişti bana. Ama her şeyden önce tekerlekli sandalyem ile evden çıkıp hastaneye, markete ya da ulaşmam gereken her yere engelsizce ve özgürce gidebiliyordum. Taksicilerle kavga etmek zorunda değildim artık her gün işe gitmek için. İşte bütün bunlar benim hayatımda radikal bir karar almamı sağladı ve ben Kemer’de yaşamaya karar verdim. Aldığım bu ani karar ne kadar doğru idi tartışılır Kemer’in bugünkü durumunu göz önünde bulundurduğumuz zaman.”

Evet, Kemer’in bugünkü durumu diyorum çünkü 20 senede ilerleme kaydetmesi gerekirken çok gerilere gitti Kemer.

Belediyelerimizin fiziki şartları düzeltmeye yönelik atılan belirli adımları var ama maalesef bunlar denizde damla bile değil. Şimdi soruyoruz engelliler neyi kutlayacak?

Bugün biz engelli bireylerin günü olan 3 ARALIK DÜNYA ENGELLİLER GÜNÜ kutlaması için düzenlenen bir etkinliğe daha katıldık her yıl olduğu gibi ve yurdun her yerinde yapıldığı gibi.

Şık bir otelde verilen bir yemek, eğlence ve protokol ile birlikte çekilen fotoğraf kareleri. Ya sonrası; birkaç gün sonra unutulacak bir grup engelli vatandaş. Elbette güzel bir davranış bizleri hatırlayıp, böyle organizasyonlar yapılması ama sizce yeterli mi?

Bu etkinliklerde gördüğümüz engelli sayısının binde birini göremiyorsunuz sokağa çıktığınız zaman. Bunun sebepleri üzerinde durulmalı öncelikle. Engelli bireyler neden sokağa çıkmıyor, neden gerekli eğitim ve rehabilitasyon sağlanmıyor?

Mesela sokaklarımızın özellikle tekerlekli sandalye kullanan kişilere uygun olmaması değil mi en büyük sorunlardan biri, ya da yasal zorunluluk gelmesine rağmen yıllardır yüksek katlara kucakta taşınılmayı zorunlu kılan asansörsüz kurumlar olabilirmi ki bizim Kemer ilçemizde ne yazık ki en çok karşımıza çıkan engeller bunlar.

Bir başka sebep ise ailelerin engelli çocuklarını dışarı çıkartmaktaki tereddütleri. Belediyelerimiz bu çocuklarımızın ailelerine sosyal destek veremez mi? bu çocuklarımızın sokağa çıkıp topluma karışmalarının hem kendilerine hem ailelerine ne kadar faydalı olacağı konusunda belirli dönemlerde söyleşiler düzenlemesi çok mu zor?

Engelli bireylerin de ulaşım hizmetlerinden eşit fırsatlarda yararlanması işine, okuluna, alışverişe, spor alanlarına, parklara giderken her vatandaşın kullandığı yolu ve taşıtları kullanabilmesi gerekmez mi?

Her türlü yol, açık alan ve binaların engelsiz hale getirilmesi için çaba gösterilmesi bir öncelik değil mi?

Bir turizm cenneti olan Kemer’de kaç tane engelli gördünüz denize girebilen. Göremezsiniz çünkü sahile ve denize ulaşmak imkansız. Bütün sahili istemiyoruz sizden 1 ya da 2 tane plajı engellilerin de kullanımına hazır hale getirmeniz bu kadar büyük problem olmamalı.

ENGELSİZ PLAJ PROJESİ… Antalya dahil bir çok yerde uygulandı. Proje olup da büyük fedakarlıklar yapılması gereken bir durum da yok ortada. Birkaç tane engelliler için hazırlanmış cihazdan ibaret, hepsi bu.

Her engelliler gününde ve haftasında olduğu gibi müzikli bir kutlama, ihtiyacı olan birkaç kişiye dağıtılan birkaç tekerlekli sandalye, bir günlüğüne ilgi odağı olan engelli bireyler.

Bir gün, yalnızca bir gün engelli olmaya çalışın. Binin bir tekerlekli sandalyeye Kemer’in sokaklarında ne kadar ilerleyebiliyorsun ya da gözlerinizi, kulaklarınızı kapatarak bir gün geçirmeye çalışın bakalım bizleri ne kadar anlayabiliyorsunuz?

Toplumun yararlandığı tüm haklardan “Bağımsızca” yararlanabilmemizi sağlamaktır yapılması gereken. Bu engellerin aşılabilmesi için öncelikle bireysel, toplumsal ve kurumsal bir bilinç oluşturulması gerekmektedir.

Bu engeller saymakla bitmez ama engelliler için bir şeyler yapmak istiyorsanız, bu da eğlence düzenlemek ile olmaz.

Sevgili başkanlar ve devlet büyüklerimiz, bizler için bir şeyler yapmak istiyorsanız ve bizleri unutmuyorsanız gerçekten; toplumsal ihtiyaçlarımızı karşılayın.

Çok değil yalnızca bir gün yerimize geçin, bunu daha iyi anlayacaksınız. Ve korkmayın, bizi anlamaya çalışarak engelli olmayacaksınız…